අද අපේ රටේ ගොවියා ඉන්නෙ ඉතාම අසරණ තැනක. ඒකට හේතුව සරල දෙයක් නොවන වග නම් අපිට පැහැදිලියි. කාලයක් තිස්සෙ කිසිදු සැලසුමක් නැතිව ගොවිතැන සහ ගොවියා විවිධ දේශපාලන බලවේගයන්ට නතු වෙමින් අද වෙද්දි ඉතාම දුක්කිත තත්වයට ඇද වැටිලා.
මේකට ප්‍රධාන හේතුව විදියට මම දකින්නෙ පාරම්පරිකව ගොවි කර්මය පිලිබඳව අප ගෙනා දැනුම මතු පරපුරට නොලැබී යාම සහ පැරැණි තාක්ෂණය නොගැලපීමයි.
කොහොමත් අද වෙද්දි තරුණ කොල්ලෙක්ට කුඹුරකට බැහැලා වැඩ කරන්න හිතෙන්නෙ නැ. ඒකට වග කියන්න ඕනේ මේ රටේ ජඩ මාධ්ය සහ රටට නොගැලපෙන අධ්‍යාපන ක්‍රමයයි. ගොවිතැන කියන්නෙ රජෙක් වගෙ කරන්න පුලුවන් දෙයක්. ගාමන්ට් ෆැක්ටරියක බැනුම් අහ අහ අනුන්ගෙ රෙදි මහලා අනුන්ට හම්බ කරල දෙනවට වඩා දෙයක් තමන්ගෙ බිම් අඟලක වගාවක් කරලා ගන්න පුලුවන්.
මිනිස්සු හිතන්නෙ කාගෙ හරි යටතෙ ටයි පටි බැඳන් කවුරු හරි යටතෙ කොන්ද නවා ගෙන අනුන්න්ට හම්බ කරලා දීලා ඒක වෙනුවට මාසෙ අන්තිමට හම්බෙන තුට්ටු දෙක ගැන මිසක් තමන්ගෙ සැබැ සැනසුම නෙවෙයි.
මට නම් දැන් පේන්න තියෙන්නෙ කුඹුරු වලට වතුර දීලා. ඒත් කුඹුරු කරවන්න ඕන කරන ශ්‍රමය දෙන්න කවුරුවත් නැ. ගමේ තරුණයින් රැකියවන් සොය නගර ගත වෙලා. අපි යන්නෙ කොහාටද කියලා කවුරුවත් දන්නෙ නැ.
අද මේ වෙල තියෙන හැම දෙයක්ම අපිට ආපහු හරවන්න පුලුවන්. ඒකට ඕන වෙන්නෙ නිවැර්දි අවබෝධය තුලින් හරි ආකල්ප මිනිස්සුන්ට ලබා දීමයි. එහෙම උනොත් මෙහෙම මිනිසුන් දකින්න පුලුවන්.
