සරසවියට සමුදෙන්නට.........1

කාලය අපිටත් හොරෙන් ඉගිල්ලෙනවා. ජීවිතේ දැකපු ලොකුම හීනය සැබැ වෙලා , බයෙන් බයෙන් කැලණි කන්ද නැගලා ආපු ඒ පලවෙනි දවස අද වගේ මතකයි. දාහක් සිතුවිලි මැද්දේ වුනත් මහා කරුණාවෙන් වැඩ සිටින බුදු පිලිමය දකිද්දි අදටත් හිත මොහොතකට හරි නතර වෙනවා.

මේ අවුරුදු කීපය ඇතුලෙ මොන තරම් නම් දේවල් සිද්ද වුනාද...ස්කෝලෙන් ගත්තු අත්දැකීම් වලින් පස්සෙ සරසවි එන්නෙ පුදුම ආසාවකින්නෙ. ඒ ආසාවටම තමයි අර තාරුණ ජවයත් එක්ක අසීමිත දැනුමකට හිමිකම් කියන බුද්ධිමතුන් බිහිවෙන්නේ. ඒ වගෙම ගැටුම් ඇතිකරගන්නෙ. මොනාවුනත් කවුරුහරි මගෙන් ඇහුවොත් උඹ campus ගිහින් මොනවද ඉගෙන ගත්තෙ කියලා මගේ උත්තරේ තමයි "ජීවිතේ" කියන එක. ඒකෙන් මම අදහස් කරන්නේ මම ජීවිතය තුල දුක,සැප,සතුට සහ එහි ඇති සැබැ ස්වරූපය දැක්කෙ, අත්වින්දෙ campus ආවට පස්සෙ කියන එක. ඒක අපිට හොදටම තේරෙන්නෙ අපිත් එක්ක ඉඳලා අද වෙද්දි වෙන රැකියාවක් හෝ ඉගෙන ගන්න කෙනෙක් එක්ක හෝ කතා කරද්දි හරි හැසිරීම් හරි දකිද්දි.

සරසවිය තුලදි ඕනම අයෙක්,

1st year එකේදි අත්දැකීම් එකතු කරනවා, අත්දැකීම් ලබා ගන්නවා.

2nd year එකේදි ලබපු අත්දැකීම් විශ්ලේෂණය කරලා බලනවා..

3rd year එකේදි අත්දැකීම් වලින් ලබපු පන්නරයත් එක්ක ජීවිතය දකින්න සහ දිනන්න උත්සහ කරනවා.

මම අර කලින් කිව්වෙ මම ජීවිතය දකින්න ඉගෙනගත්ත කියල. ඒ ඉගෙන ගත්තෙ පොත් කියවලා, lectures වලින්ම නෙවේ, ප්‍රධානම සාධකය වුනේ අවට පරිසරය වටා හිටපු මිනිස්සු. මිනිස්සු කිව්වෙ undergraduates ලට. ඒක වචන වලින් කියන්න බැරි තරම් වුනු ආශ්වාදයක් වෙන්නේ බුද්ධිමතුන් සිටින තැනකදි දැනෙන සැබැ වෙනස නිසයි. අපි ගෙම්බො වගෙ නේද කලින් හිතුවෙ කියල තේරෙන්නේ කාලයත් එක්ක ලබන අත්දැකීම් වලින් පස්සෙ. තීරණ ගනිද්දි අපි කොයිතරම් සිතිය යුතුද කියන කාරණය විතරක් නෙවෙයි, ඒ එක තීරණයක් තුල රැදිලා තියෙන්නේ සමහරවිට මුලු මහත් රටක මිනිස්සුන්ගෙ අනාගතයට බලපාන දෙයක් කියල තේරුම් ගත්තෙ campus ඇවිල්ල.

මගේ  තර්කය හා මගේ අත්දැකීම අනුව කොල්ලෙක් හැදෙන්න නම් ලන්කාවෙ government university එකකට එන්නම ඕනි. මේ university life එක කියන්නේ ජීවිතේ ගැන දැන ගන්න ඕන හැමදේම දකින්න පුලුවන් තැනක්. මට දැන් මාව දැනෙන්නේ මම මගේ කියල නෙවෙයි, මේ රටේ මිනිස්සුන්ට අයිති යන්ත්‍රයක් විදියට. 

තව ගොඩක් දෙවල් කියන්න තියෙනවා. අන්තිම exam එකත් කරන ගමන් මේක ලිව්වෙ යන්න කලින් අත්දැකීම් ටික සටහන් තබන්න ඕන නිසයි.

ඉතිරිය ඊලඟ එකෙන් ....